یه جایی خونده بودم که یکی از ویژگی های آدمای ناموفق اینه که اهل نق زدن هستند به عبارتی همیشه از شرایط موجود گله می کنند.
شما که حالی از ما نمی پرسید، بذار یه گزارش کار بدم تا از نگرانی دربیایید!
بالاخره خونه خریدم یا نه؟
الآن سه روزه که اودمدم خونه عمه اینا. مادرم هم اینجاست. دارم چندتا خونه ای که پیدا کردم رو بهش نشون می دم. فعلا به دو تا گزینه رسیدم.
۱) بلوار فردوس، ابراهیمی جنوبی. ۶ سال ساخت. رو به آفتاب، پارکینگ، انباری، آسانسور، شوفاژ. ۶۸ متر ۳۰۰ میلیون. کنارش مسجد، درمانگاه، پاساژ و کلی مغازه هست.
۲)خیابان سعید گلاب، کوچه حسینی، ۳ سال ساخت، رو به آفتاب، پارکینگ، انباری، آسانسور، شوفاژ. ۸۳ متر، ۳۳۲ میلیون، محله خلوت.
پول من اندازه ۳۰۰ تومنه و برای خرید دومی یا باید وام بگیرم که از حد توان من خارجه (ماهی ۷۰۰ تومن قسطش است) و یا اینکه از کسی قرض بکنم که با توجه به قانون پا و گلیم این نیز منتفی است. دست آخر مجبورم چند تیکه فرش و طلا بفروشم که پولش تامین بشه. اولی یه جورایی شلوغه و از این بابت شاید اذیت بکنه. در ضمن به نظرم در مقابل دومی خیلی کوچیکه. دستشویی اش هم فقط فرنگی ه که یه ایراده و باید فکری به حالش بکنم. در عوض شلوغی اش باعث می شه که وقتایی که من خونه نیستم حوصله مادرم سر نره. امکانات رفاهی محلش خیلی خوبه. اگه اینجا رو انتخاب کنم ممکنه یه پولی هم تهش برام بمونه که باهاش ماشین بگیرم. دومی درسته که بزرگ و خوش نقشه است اما هرچی باشه جز طرشت محسوب می شه و تو چه دانی طرشت چیست؟
و این گونه است که من در سرگردانی آشکار به سر می برم.
از دانشگاه چه خبر؟
انتخاب واحد کردم.
چند روز پیش یه ایمیل واسم اومد که افرادی که مایل به دریافت جایزه بنیاد ملی نخبگان هستند برن سایت ثریا و ثبت نام بکنند. خدمتتون عارضم که پارسال هم این جایزه رو می دادند اما باید استاد شما به معرفی میکرد و چون استاد من یادش رفت که معرفی بکنه لذا بهم تعلق نگرفت(ماهی ۹۰۰ هزار) وسطای سال شرایطش عوض شد گفتند از سال بعد میاییم رتبه کنکور و معدل و ... رو نگاه می کنیم و یه تعدادی که بهتر هستند رو معرفی می کنیم. حالا تو این ایمیلی که برامون فرستادن نوشتند که شرایط امسال اینه که معدل دانشجویان دکتری در مقطع کارشناسی و کارشناسی ارشد حداقل فلان و بهمان باشه که هست اما معدل دکتری باید حداقل ۱۸ باشه که نیست. اون چیزی که تا چند ماه پیش می گفتند این بود که رتبه کنکور هم دخیله اما حالا! یعنی امسال هم این جایزه شامل ما نشد.
از داستان دو نتیجه میگیریم:
۱) روی یه چیز نمیشه حساب باز کرد،اون هم حرف مسئولین هست.
۲) مچکرم،مرسی. بله نتیجه گیری دوم فقط یک تشکر خشک و خالی است از نظام آموزشی عالی کشور.
یادم نمی رود دانشجویانی که با پاچه خواری معدل نجومی گرفتند
یادم نمی رود اساتیدی که نمرات تاپ کلاس اختصاص داشت به دانشجویان خودشان.
یادم نمی رود روش نمره دادن استاتیدی که در n جای دیگر کار می کردند و n مین اولویتشون میشد نمره بچه ها و به آسانی حق خوری شد این وسط.
صحبت در باب نظام فشل آموزشی ما زیاد است اما در یک کلام حق الناس است که دارد ضایع می شود، چیز خاصی نیست. بنابراین مسئولین و اساتید محترم راحت سرشان را بگذارند و بخوابند که یک وقت وجدانشان بیداری نکشد.
از کار چه خبر؟
فعلا همین جایی که هستم رو ادامه می دم تا شاید فرجی حاصل بشه. سه شنبه باهاشون قرارداد بستم.
خوابگاه؟
فردا یا پس فردا می رم که وسایلم رو بار یه ماشین بکنم و ببرمشون یه خوابگاه دیگه. تو این هیر ویری اینم شده گوز بالا گوز.
تا کی تهران هستی؟
وسطای هفته بعد می رم خونه که هم کارای حصر وراثت پدرم رو انجام بدم و هم ماشین رو بفروشم. حساب بانکی هاش رو باید آزاد کنم و حقوق بازنشستگی اش رو انتقال بدم به حساب مادرم. یه مقدار کار بانکی هم دارم.
برم زیارت عاشورای پدرم رو بخونم که مال امشبش خیلی دیر شد.
