دیشب ساعت 10:30 رسیدم خونه. دم آسانسور مدیر ساختمان را دیدم.
سلام و احوال پرسی و قربونت برم و ...
* همیشه این وقت شب میای خونه؟
** بله
* اگه کاری سراغ داشتی سفارش پسر ما رو هم بکن.
** رشته شون چیه این پسرتون؟
* دیپلم گرفت و نگرفت درسش رو ول کرد. می دونی که اخیرا هم ازدواج کرده. مغازه ش رو هم تازگیا جمع کرد. اون جایی که کار می کنی شرکته یا چیه؟
** کارخونه است.
* کارهای آسانسور و تاسیسات و ... هم می تونه انجام بده.
خبر خوب:
ما هم بیکار شدیم رفت! از اول دی بیکارم و دارم ول می گردم.
مدیریت (= پسران مدیر مرحوم) شبانه تصمیم گرفت که واحد ما رو کنسل کنند. لذا از اول دی بیکارم.
خبر بد:
اوایل بهمن پدر بزرگم فوت کرد.
هرسال نزدیک چهارده خرداد که می شود این تصویر تکراری بارها و بارها از قاب تلویزیون پخش می شود که عده ای از مسئولین نظام با یک عدد دست گل مجلل و نواختن مارش نظامی وارد حرم امام می شوند.
چقدر شیک و اتوکشیده است این تجدید بیعت با آرمان های امام راحل آن هم در کاخ مجلل امام! اگر ندانی امام کیست فکر می کنی آقایان آمده اند دستبوس یک لرد یا نجیب زاده!
نمی دانم آیا کسی نیست که فریاد بزند آقایان اشتباه گرفته اید آرمانی که آمده اید با آن تجدید بیعت کنید در این کاخ نیست، در آن خانه کاه گلی تیپا خورده ایست که ساکنانش نان شب یک ماهشان به قیمت دسته گلیست که تحفه آورده اید.
آقایان! ای کاش سری به آرمان های واقعی امام می زدید و فقط موقع انتخابات فیل هایتان یاد کوخستان ها نمی کرد.
امروز ظهر یک نفر قصد داشت از پشت بام ساختمانی که بنده در آن در حال تلمذ هستم خودکشی کند که موفق نشد.
آتشنشانی و تشک باد و غیره.
در همین حین از آگاهی تشریف آورده بودند دانشگاه. جلو همان ساختمان مذکور دزدی را گرفته بودند که به شغل شریف دزدی در دانشگاه مشغول بود.
15 فروردین (تولدم مبارک) بود که ریجکت مقاله ام اومد. خواستیم مقاله رو به یه جای دیگه بفرستیم، به چند تا تست نیاز داشتیم که نتایج رو کامل کنیم. موقع تست نمونه آزمایشگاهی منهدم شد! فعلا هم حال نداریم درستش کنیم.
از شنبه هم جواب یه مقاله دیگه ام در حالت awaiting decision است. یعنی جواب داورا رسیده دست دبیر و حالا نوبت دبیر (یا سر دبیر) اون مجله است که تصمیم بگیره رد کنه، قبول کنه و یا فرصت اصلاح بده. روزی n بار پروفایل رو چک می کنم ... .
لطفا اگر شوری چشم ندارید دعا کنید پذیرفته بشه.
مخابرات مجترم
غلط کردی که می‌خوای سیم کارت پدرم رو باطل کنی!
فهمیدی؟
غَــــــ لَــــــــ طـــــــ کَـــر د ی.
من آخر معنی پوپولیست را نفهمیدم!
نه آنکه معنایش را ندانم. معنائی که خانم ها و آقایان معرف الحضور از آن مراد می کنند را نمی فهمم!
عرض می کنم خدمت تان.
آن چیزی که از معنای پوپولیست مطمح نظر نامبردگان غیر قابل فهم است آن است که جمعیتی فیکس و صاحب رای از ملتی وقتی تحت تبلیغات انتخابات ریاست جمهوری حال چه در ایران یا در آمریکا به ترامپ یا احمدی نژاد رای می دهند فی البداهه مُبدل می شوند به عوام و نادان و عقب مانده و بی سواد و گاو و خر و نفهم و بوزینه و پوپول! و منتخب شان نیز بالتبع پوپولیست!
اما همین جمعیت و شهروندان حائز رای وقتی به خاتمی یا اوباما رای می دهند به یک باره دچار استحاله شخصیتی شده و کآنه سقف آسمان شکافته شده و فرهیخته ترین و شعورمند ترین و فرزانه ترین مردمان در آن گستره جغرافیائی صاحب رای شده و بالتبع فرزانه ترین و ناب ترین شخصیت فرهمند کشورشان را برگزیده اند!
در انتخابات پیشین در آمریکا عده ای به اوباما رای دادند و عده ای هم به رقیب اوباما رای دادند . همان طور که اینک از همان جماعت رای دهنده عده ای به ترامپ رای دادند و عده دیگر به هیلاری!
حال مگر رای دهندگان امروز به ترامپ و هیلاری را از خارجه وارد کردند یا رای دهندگان دیروز به اوباما و میت رامنی در ۲۰۱۲ را از خارج وارد کرده بودند که در ۲۰۱۲ جملگی شهروند بودند و اینک «برخی شان» رعیت!
ایضاً رای دهندگان به خاتمی در ۷۶ و احمدی نژاد در ۸۴ که در هر دو انتخابات جمعیت رای دهنده فیکس بود اما بنا به قرائت دوستان معرف الحضور در ۷۶ ملت از منتهی الیه فرزانگی منتخب شان را برگزیدند و در ۸۴ از عمق ضلالت و بی سر و پائی!؟
خیر دوستان گرانقدر!
این ماهیت دمکراسی است که مبتنی بر عوام فریبی است و در هر انتخاباتی هر کس بعد از انتخاب جمعیت مخاطب خود با مشاطه گری و رامشگری و خرامشگری و دلفریبی و خنیاگری بهتر از ایشان رای رُبائی کند بالتبع برگزیده ایشان می شود حال چه رای دهندگان فُکلی باشند و آلامد یا حسین قلی باشند و اُمل!
در هر دو حالت این ظرفیت نهفته و عوام فریبانه دمکراسی است که استعداد فریب «شهروندان» را به «رای رُبایان شهروندان» می دهد!
اینکه معلمان را مأمور کرده اید، آثار برجام را ببینند و کودکان معصوم را با آن آشنا کنند، خوب است اما بد نیست قبل از آثار برجام، چیزهای دیگری را نیز یادِ این طفلکان بی خبر از همه جا بدهند...
مثلا اینکه برایشان از انقلاب بگویند و از اینکه رژیم گذشته چه داشت و چه نداشت و برای رهایی از آنچه داشت و رسیدن به آنچه نداشت، انقلاب کردیم...
از این بگویند که انقلاب کردیم تا دیگر عزت را در ژاندارمی منطقه و آمار سفرهای چشم آبیها و لبخندهای کدخدا نبینیم...
از اینکه اصلا انقلاب کردیم تا کدخدا را، کدخدا نبینیم...
از آرمانها بگویند... از اینکه در مراممان نیست در گوشه ای از عالم آهی از سینه مظلوم برآید و صدای رسایش نباشیم و فریاد برنیاوریم و به یاریش نشتابیم و اگر قرار بر شمع روشن کردن است، پاریس را که می بینیم، زاریا را هم ببینیم، یمن را به یاد آوریم، بغداد را هم دریابیم...
از اینکه انقلاب کردیم تا چراغی که به خانه رواست، دیگر به مسجد حرام نباشد...
از شیطان بگویند و از فریب هایش و از اینکه کارش وعده دادن است و گام به گام به سوی ولایت خود کشاندن، و آن هنگام که تحت ولایتش درآمدی، زیر میز می زند و خط می کشد بر همه آنچه وعده داده بود و یادآوریت می کند که کار او فقط خواندن بود و گناه تو اجابت کردن...
بگویند از اینکه قرار بود دست التماسمان را نه به سوی شرق دراز کنیم و نه غرب، و اینکه هر وقت حقمان را گرفتند، چنگ و دندان نشانشان دهیم، نه اینکه تمام داشته هایمان را با لبخند تقدیمشان کنیم و به این شاهکارمان نمره ای کمتر از بیست ندهیم...
از عاشورا بگویند و از اینکه شکم های مملو از حقوق های نامشروع چطور گوشها را کر می کنند و شمشیرها را برهنه، و اینکه فیشهایی که در صفرهایش حقی از ملتی مظلوم باشد، ممکن است این دنیا صاحبش را ذخیره و امانتدار نظام کند، اما در روز واپسین هیزمی است از هیزم های آتش خشم خداوند...
از نفاق بگویند و از منافقین جدید سر برآورده، که ریش هایشان بلندتر، انگشترهایشان عقیق تر و پیشانی هایشان پینه بسته تر از همه است و اینکه نطق های سخنرانی شان را یک خط در میان مزین می کنند به نام نایب اما عصر، برای اینست که کسی حواسش نباشد حرف امروز اینان همان چیزیست که دیروز خلافش را از رهبری شنیده بودند و راه امروز اینان همان چیزیست که دیروز هشدارش را...
راست می گویی، این کودکان معصوم خیلی چیزها را باید بدانند که اگر می دانستند و می دانستیم که...
اینکه هنوز هستید یعنی خیلی چیزها هست که باید بدانیم و نمی دانیم...
