تجدید بیعت با آرمان های امام، معنایی بلند در قالبی سخیف

هرسال نزدیک چهارده خرداد که می شود این تصویر تکراری بارها و بارها از قاب تلویزیون پخش می شود که عده ای از مسئولین نظام با یک عدد دست گل مجلل و نواختن مارش نظامی وارد حرم امام می شوند.

چقدر شیک و اتوکشیده است این تجدید بیعت با آرمان های امام راحل آن هم در کاخ مجلل امام! اگر ندانی امام کیست فکر می کنی آقایان آمده اند دستبوس یک لرد یا نجیب زاده!

نمی دانم آیا کسی نیست که فریاد بزند آقایان اشتباه گرفته اید آرمانی که آمده اید با آن تجدید بیعت کنید در این کاخ نیست، در آن خانه کاه گلی تیپا خورده ایست که ساکنانش نان شب یک ماهشان به قیمت دسته گلیست که تحفه آورده اید.

آقایان! ای کاش سری به آرمان های واقعی امام می زدید و فقط موقع انتخابات فیل هایتان یاد کوخستان ها نمی کرد.

مشترک مورد نظر ...

مخابرات مجترم

غلط کردی که می‌خوای سیم کارت پدرم رو باطل کنی!

فهمیدی؟

غَــــــ لَــــــــ طـــــــ        کَـــر د  ی.

حرف حساب

یکی از جاهایی که می شه پی به ذات آدما برد توالــــــــتــــــــــــــــ ه‍ــــ !

بودنتان از ندانستن های ماست...

اینکه معلمان را مأمور کرده اید، آثار برجام را ببینند و کودکان معصوم را با آن آشنا کنند، خوب است اما بد نیست قبل از آثار برجام، چیزهای دیگری را نیز یادِ این طفلکان بی خبر از همه جا بدهند...

مثلا اینکه برایشان از انقلاب بگویند و از اینکه رژیم گذشته چه داشت و چه نداشت و برای رهایی از آنچه داشت و رسیدن به آنچه نداشت، انقلاب کردیم...

از این بگویند که انقلاب کردیم تا دیگر عزت را در ژاندارمی منطقه و آمار سفرهای چشم آبیها و لبخندهای کدخدا نبینیم...

از اینکه اصلا انقلاب کردیم تا کدخدا را، کدخدا نبینیم...

از آرمانها بگویند... از اینکه در مراممان نیست در گوشه ای از عالم آهی از سینه مظلوم برآید و صدای رسایش نباشیم و فریاد برنیاوریم و به یاریش نشتابیم و اگر قرار بر شمع روشن کردن است، پاریس را که می بینیم، زاریا را هم ببینیم، یمن را به یاد آوریم، بغداد را هم دریابیم...

از اینکه انقلاب کردیم تا چراغی که به خانه رواست، دیگر به مسجد حرام نباشد...

از شیطان بگویند و از فریب هایش و از اینکه کارش وعده دادن است و گام به گام به سوی ولایت خود کشاندن، و آن هنگام که تحت ولایتش درآمدی، زیر میز می زند و خط می کشد بر همه آنچه وعده داده بود و یادآوریت می کند که کار او فقط خواندن بود و گناه تو اجابت کردن...

بگویند از اینکه قرار بود دست التماسمان را نه به سوی شرق دراز کنیم و نه غرب، و اینکه هر وقت حقمان را گرفتند، چنگ و دندان نشانشان دهیم، نه اینکه تمام داشته هایمان را با لبخند تقدیمشان کنیم و به این شاهکارمان نمره ای کمتر از بیست ندهیم...

از عاشورا بگویند و از اینکه شکم های مملو از حقوق های نامشروع چطور گوشها را کر می کنند و شمشیرها را برهنه، و اینکه فیشهایی که در صفرهایش حقی از ملتی مظلوم باشد، ممکن است این دنیا صاحبش را ذخیره و امانتدار نظام کند، اما در روز واپسین هیزمی است از هیزم های آتش خشم خداوند...

از نفاق بگویند و از منافقین جدید سر برآورده، که ریش هایشان بلندتر، انگشترهایشان عقیق تر و پیشانی هایشان پینه بسته تر از همه است و اینکه نطق های سخنرانی شان را یک خط در میان مزین می کنند به نام نایب اما عصر، برای اینست که کسی حواسش نباشد حرف امروز اینان همان چیزیست که دیروز خلافش را از رهبری شنیده بودند و راه امروز اینان همان چیزیست که دیروز هشدارش را...

راست می گویی، این کودکان معصوم خیلی چیزها را باید بدانند که اگر می دانستند و می دانستیم که...

اینکه هنوز هستید یعنی خیلی چیزها هست که باید بدانیم و نمی دانیم...

مردان ونوسی

بعد از فوت پدرم اولین حضور رسمی م در میمونی های خانوادگی بود

عروسی

فیتیله پیچ

دیروز هر فنی که بلد بودم روی خودم پیاده کردم تا رضایی مدال بگیره

انشائی در مورد هر چیزی غیر از برجام بنویسید

همه به یاد داریم که درست در ایامی که امام خامنه ای بر عدم خوش بینی در مذاکره با آمریکا تأکید می کردند، آقای روحانی به این مذاکرات اصرار داشتند و معتقد بودند که خوش بینی و بدبینی در عالم سیاست معنی ندارد. دهم اردیبهشت سال 1393 بود و آقای روحانی در برنامه گفتگوی زنده تلویزیونی. مجری پرسید: در کجای مذاکرات هسته‌ای هستیم، اینکه مذاکرات را با نگاه خوشبینانه باید نگاه کنیم یا...» که  روحانی در پاسخ به وی گفت: «اما اینکه شما می‌گویید خوش‌بینی و بدبینی، خوش‌بینی در دنیای سیاست یا بدبینی خیلی معنا ندارد و ما باید واقع‌بین باشیم». 

چ

بعضی موقع‌ها هم هست که هر چی ذهنت رو بالا و پایین می‌کنی نمی‌فهمی چته

همین رو می‌دونی که یه چیت می‌شه 

ناراحت

دلشوره

نگرانی

کلافگی

بی حوصله

.

.

.

اینا نیست و یه چیزی بین ایناست

نمی دونم شاید بخوابم درست بشه.

کیارستمی کشته حماقت شد نه طبابت!

پیشنهادی مصلحت آمیز!

ماجرای مُلکداری در کشور ماهیتی کُمیک پیدا کرده و ربطی هم به دولت فعلی نداشته و اساسا این وضعیت مُبدل به رویکرد همه دولت ها و جناح های سیاسی در ایران شده.