معمای پوپولیست!

من آخر معنی پوپولیست را نفهمیدم!
نه آنکه معنایش را ندانم. معنائی که خانم ها و آقایان معرف الحضور از آن مراد می کنند را نمی فهمم!
عرض می کنم خدمت تان.
آن چیزی که از معنای پوپولیست مطمح نظر نامبردگان غیر قابل فهم است آن است که جمعیتی فیکس و صاحب رای از ملتی وقتی تحت تبلیغات انتخابات ریاست جمهوری حال چه در ایران یا در آمریکا به ترامپ یا احمدی نژاد رای می دهند فی البداهه مُبدل می شوند به عوام و نادان و عقب مانده و بی سواد و گاو و خر و نفهم و بوزینه و پوپول! و منتخب شان نیز بالتبع پوپولیست!
اما همین جمعیت و شهروندان حائز رای وقتی به خاتمی یا اوباما رای می دهند به یک باره دچار استحاله شخصیتی شده و کآنه سقف آسمان شکافته شده و فرهیخته ترین و شعورمند ترین و فرزانه ترین مردمان در آن گستره جغرافیائی صاحب رای شده و بالتبع فرزانه ترین و ناب ترین شخصیت فرهمند کشورشان را برگزیده اند!
در انتخابات پیشین در آمریکا عده ای به اوباما رای دادند و عده ای هم به رقیب اوباما رای دادند . همان طور که اینک از همان جماعت رای دهنده عده ای به ترامپ رای دادند و عده دیگر به هیلاری!
حال مگر رای دهندگان امروز به ترامپ و هیلاری را از خارجه وارد کردند یا رای دهندگان دیروز به اوباما و میت رامنی در ۲۰۱۲ را از خارج وارد کرده بودند که در ۲۰۱۲ جملگی شهروند بودند و اینک «برخی شان» رعیت!
ایضاً رای دهندگان به خاتمی در ۷۶ و احمدی نژاد در ۸۴ که در هر دو انتخابات جمعیت رای دهنده فیکس بود اما بنا به قرائت دوستان معرف الحضور در ۷۶ ملت از منتهی الیه فرزانگی منتخب شان را برگزیدند و در ۸۴ از عمق ضلالت و بی سر و پائی!؟
خیر دوستان گرانقدر!
این ماهیت دمکراسی است که مبتنی بر عوام فریبی است و در هر انتخاباتی هر کس بعد از انتخاب جمعیت مخاطب خود با مشاطه گری و رامشگری و خرامشگری و دلفریبی و خنیاگری بهتر از ایشان رای رُبائی کند بالتبع برگزیده ایشان می شود حال چه رای دهندگان فُکلی باشند و آلامد یا حسین قلی باشند و اُمل!
در هر دو حالت این ظرفیت نهفته و عوام فریبانه دمکراسی است که استعداد فریب «شهروندان» را به «رای رُبایان شهروندان» می دهد!