My heart is barbecue for you
غم و غصه خودم کم نیست1، باید غم و غصه ملت رو هم به دوش بکشم...
خانواده شماره 1)
پدره میگه دخترم دیگه نمی تونه با ماشین ش ( این ش از اون ش هایی است که بر می گرده به دختره نه به پدره)
بره دانشگاه.
چرا؟
دخترت پاش شکسته؟
فلج شده؟
ماشینش آتیش گرفته یا رفته ته دره؟
شاید هم ماشینش خراب شده.
میگه خجالت میکشه.
چرا؟ مگه با ماشین دانشگاه رفتن هم خجالت داره؟ تازه کلی کلاس هم داره.
اتفاقا هیچ چشش هم نیست. چند سال نیست که خریدیمش، نو ش رو هم خریدیم. تیبا! می گه پیش دوستاش خجالت می کشه که با تیبا بره دانشگاه، ماشینش رو چند خیابون اون طرف تر نگه می داره که دوستاش نبینن. 206 دنده اوتومات می خواد!
لابد هم آلبالویی!
آره خب دخترت حق داره، تیبا چیه دیگه؟ تاکسی-پیکان مدل 78 خوبه.
خانواده شماره 2)
میگه خاک تو سر این مملکت کنند با این وضع ش.
میگم خاک تو سر این مملکت بکنند اما بابت کدوم وضعش؟
از این بابت که پول در میاری اما نمی دونی چطوری خرجش کنی.
می گم آره واقعا، خاک تو سرشون. خاک تو سرشون که با یه کاسبی به اسم پزشکی به تو امثال تو رو دادند تا دور بردارید و خون مردم رو تو شیشه بکنید و بعد باهاش پاشید برید ترکیه و خاطرات بار رفتن و عرق خوردن تون رو به ما تعریف کنید.
جالبه تا چند سال پیش دلم براشون کباب می شد که
1. غم و غصه فعلی من: پیدا کردن سری فوریه یک تابع بسیار ساده! ریاضیمهندسی کجایی که یادت بخیر.
